Ανανεω-διασπαστές
Του Χρήστου Γραμπόβα
Και να που μετά από μεγάλη αναμονή, πολλά επεισόδια, και πολλές φήμες δημοσιευμένες στα ΜΜΕ, ένα μέρος της Ανανεωτικής Πτέρυγας (ΑΠ) του Συνασπισμού αποχώρησε από το Συνέδριο και μάλλον και από το κόμμα. Ο λόγος που δημοσίως ανέπτυξαν οι αποχωρόντες σε πολλές εκπομπές και δελτία ειδήσεων (όπου μάλλον συμπτωματικά βρήκαν πολύ φιλόξενο βήμα), τέθηκε ως εκβιαστικό δίλημμα την Παρασκευή (4/6) το πρωί στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ: «Ή θα διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα διασπάσουμε το ΣΥΝ». Αυτή, λοιπόν, την κρίσιμη στιγμή, εν μέσω της τεράστιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης κι ενώ ο λαός ενώνεται για να αντιδράσει στα μέτρα της Κυβέρνησης (με τη στήριξη ΔΝΤ και Ε.Ε.) που του καταστρέφουν τη ζωή, κάποιοι επιλέγουν να βάλουν ως μείζον θέμα τη διάσπαση της Αριστεράς. Κι όχι μόνο τη βάζουν ως θέμα, αλλά με τον εκβιασμό αυτό, την επιλέγουν ξεκάθαρα. Όποια από τις δύο διασπάσεις να λάμβανε χώρα, όλοι θα μιλούσαν την επομένη για διάσπαση της Αριστεράς. Είναι, άραγε, αυτό που «καίει» σήμερα τον Ελληνικό λαό; Ποιός, άραγε, ωφελείται από αυτήν την εξέλιξη;
Βέβαια, όλοι μέσα στο Συνασπισμό, και πολλοί απ’ έξω από αυτόν (συμπεριλαμβανομένων σχεδόν όλων των δημοσιογράφων στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ που επιμελώς το αποκρύπτουν), γνωρίζουν πως η αποχώρηση των μελών της ΑΠ από το Συνέδριο δεν είχε ως αιτία τις σχέσεις του ΣΥΝ με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τις (λογικές σε κάθε οργανωμένο κόμμα) ρυθμίσεις που ψήφισε το Συνέδριο και αναφέρουν πως το Καταστατικό πρέπει να τηρείται και πως οι εκπρόσωποι του κόμματος που βγαίνουν στα ΜΜΕ πρέπει να αναφέρουν τη θέση του κόμματος πριν αναφέρουν την, τυχόν διαφορετική, δική τους. Καθώς οι δύο από τους τρεις βουλευτές της αποχωρούσας πλειοψηφίας της ΑΠ επέβαλαν τη μη-τήρηση του Καταστατικού με την εκβιαστική επανατοποθέτησή τους στις εκλογικές λίστες (ενώ προβλέπονται οι 2 θητείες) τον περασμένο Οκτώβριο, και στελέγχη της ΑΠ μονίμως εκφράζουν μόνο τη δική τους άποψη στα ΜΜΕ (κι έτσι ακούγονται πολλές διαφορετικές απόψεις εκ μέρους του κόμματος), ήταν λογικό οι ρυθμίσεις αυτές να ενοχλήσουν την πλειοψηφία της ΑΠ. Ωστόσο, η επιλογή της διάσπασης σε αυτήν ιδιαίτερα τη χρονική περίοδο, όταν η κοινωνία περιμένει πολλά από μια ενωμένη αριστερά είναι άκρως προβληματική και επαναφέρει το ερώτημα: Ποιός, άραγε, ωφελείται από αυτήν την εξέλιξη;
Και να που μετά από μεγάλη αναμονή, πολλά επεισόδια, και πολλές φήμες δημοσιευμένες στα ΜΜΕ, ένα μέρος της Ανανεωτικής Πτέρυγας (ΑΠ) του Συνασπισμού αποχώρησε από το Συνέδριο και μάλλον και από το κόμμα. Ο λόγος που δημοσίως ανέπτυξαν οι αποχωρόντες σε πολλές εκπομπές και δελτία ειδήσεων (όπου μάλλον συμπτωματικά βρήκαν πολύ φιλόξενο βήμα), τέθηκε ως εκβιαστικό δίλημμα την Παρασκευή (4/6) το πρωί στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ: «Ή θα διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα διασπάσουμε το ΣΥΝ». Αυτή, λοιπόν, την κρίσιμη στιγμή, εν μέσω της τεράστιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης κι ενώ ο λαός ενώνεται για να αντιδράσει στα μέτρα της Κυβέρνησης (με τη στήριξη ΔΝΤ και Ε.Ε.) που του καταστρέφουν τη ζωή, κάποιοι επιλέγουν να βάλουν ως μείζον θέμα τη διάσπαση της Αριστεράς. Κι όχι μόνο τη βάζουν ως θέμα, αλλά με τον εκβιασμό αυτό, την επιλέγουν ξεκάθαρα. Όποια από τις δύο διασπάσεις να λάμβανε χώρα, όλοι θα μιλούσαν την επομένη για διάσπαση της Αριστεράς. Είναι, άραγε, αυτό που «καίει» σήμερα τον Ελληνικό λαό; Ποιός, άραγε, ωφελείται από αυτήν την εξέλιξη;
Βέβαια, όλοι μέσα στο Συνασπισμό, και πολλοί απ’ έξω από αυτόν (συμπεριλαμβανομένων σχεδόν όλων των δημοσιογράφων στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ που επιμελώς το αποκρύπτουν), γνωρίζουν πως η αποχώρηση των μελών της ΑΠ από το Συνέδριο δεν είχε ως αιτία τις σχέσεις του ΣΥΝ με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τις (λογικές σε κάθε οργανωμένο κόμμα) ρυθμίσεις που ψήφισε το Συνέδριο και αναφέρουν πως το Καταστατικό πρέπει να τηρείται και πως οι εκπρόσωποι του κόμματος που βγαίνουν στα ΜΜΕ πρέπει να αναφέρουν τη θέση του κόμματος πριν αναφέρουν την, τυχόν διαφορετική, δική τους. Καθώς οι δύο από τους τρεις βουλευτές της αποχωρούσας πλειοψηφίας της ΑΠ επέβαλαν τη μη-τήρηση του Καταστατικού με την εκβιαστική επανατοποθέτησή τους στις εκλογικές λίστες (ενώ προβλέπονται οι 2 θητείες) τον περασμένο Οκτώβριο, και στελέγχη της ΑΠ μονίμως εκφράζουν μόνο τη δική τους άποψη στα ΜΜΕ (κι έτσι ακούγονται πολλές διαφορετικές απόψεις εκ μέρους του κόμματος), ήταν λογικό οι ρυθμίσεις αυτές να ενοχλήσουν την πλειοψηφία της ΑΠ. Ωστόσο, η επιλογή της διάσπασης σε αυτήν ιδιαίτερα τη χρονική περίοδο, όταν η κοινωνία περιμένει πολλά από μια ενωμένη αριστερά είναι άκρως προβληματική και επαναφέρει το ερώτημα: Ποιός, άραγε, ωφελείται από αυτήν την εξέλιξη;
Σχόλια