Sol Pugnator

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΡΑΜΠΟΒΑ Το 1989 η δημιουργία ενός νέου δημόσιου τηλεοπτικού σταθμού στη Βαλένθια ήρθε να ταράξει τα νερά της Αυτόνομης Περιφέρειας. Για πρώτη φορά στην ιστορία ένα τηλεοπτικό δίκτυο μετέδιδε στα βαλενθιανά. Από μόνο του αυτό αποτέλεσε μια σημαντική κατάκτηση σε μια χώρα σαν την Ισπανία που πέρασε 36 χρόνια χούντας, η οποία προσπάθησε με βάναυσο τρόπο να εξαφανίσει κάθε άλλη (μητρική) γλώσσα πλην της ισπανικής. Μέσα σε ένα περιβάλλον συγκίνησης αλλά και προσδοκίας, πολλοί αγκάλιασαν το νέο σταθμό με αποτέλεσμα να φτάσει σε ποσοστά τηλεθέασης κοντά στο 20%. Η ελπίδα ήταν πως το Κανάλ Νόου (Canal 9) θα αποτελέσει ένα φάρο ανάδειξης του τοπικού πολιτισμού, ενώ θα προβάλει αντικειμενικότερη ενημέρωση σε σύγκριση με τα ιδιωτικά κανάλια που έκαναν την εμφάνισή τους την ίδια περίοδο. Κάπου εκεί, όμως, ο μήνας του μέλιτος τελείωσε. Πολλοί ταυτίζουν το τέλος με την άνοδο, το 1995, του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (Λ.Κ.) στην εξουσία της Αυτόνομης Περιφέρειας (σε ένα ιδιότυπο, “σχεδόν”...

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε τον καταιγισμό των εξελίξεων σε σχέση με το θέμα της Χρυσής Αυγής. Η κυβέρνηση φαίνεται να παρεμβαίνει στο εσωτερικό τόσο της Αστυνομίας όσο και των Ενόπλων Δυνάμεων ελέγχοντας τις σχέσεις τους με τους νεοναζί, ενώ επιστρατεύει ακόμα και το ΣΔΟΕ για να ελέγξει τα οικονομικά της οργάνωσης (αυτό, βέβαια, από μόνο του προκαλεί μια θυμηδία καθώς προέρχεται από κυβέρνηση των κομμάτων του Βαρθολομαίου και του Τσουκάτου – μεταξύ άλλων). Από την άλλη, φαίνεται, πως και η Δικαιοσύνη άρχισε να δραστηριοποιείται και να βλέπει κάπως πιο σοβαρά τις εγκληματικές ενέργειες των στελεχών της Χρυσής Αυγής, αφού – όντας ανεξάρτητη – πήρε τις ανάλογες οδηγίες από τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη. Παρότι το ερώτημα «γιατί τόσο καιρό πολλοί δημόσιοι λειτουργοί όλων των παραπάνω φορέων έκαναν τα ‘στραβά (ή τα ωραία) μάτια’ στη δολοφονική δράση των νεοναζί;» παραμένει, για πρώτη φορά, φαίνεται να υπάρχει κάποια πολιτική βούληση να καταπολεμηθεί αυτό το ...

Διαβάζω στο διαδίκτυο νέα για την Κύπρο, ενώ στο background στην τηλεόραση σε χαμηλή ένταση παίζουν οι ειδήσεις των 8 σε κάποιο ιδιωτικό κανάλι. Χωρίς προφανή λόγο φοβικά συναισθήματα αρχίζουν να με κατακλύζουν. Ο τόνος της φωνής των δημοσιογράφων και το συνεχές σφυροκόπημα αρνητικών δηλώσεων για το θέμα δημιουργούν το κλίμα. Το αλλάζω και τώρα ο δέκτης μου συνδέεται απευθείας με το επίκεντρο του προβλήματος. Λευκωσία. Το αφήνω στο ΡΙΚ Sat και συνεχίζω το διάβασμα των άρθρων στο internet. Σε λίγο αισθάνομαι πολύ πιο ήρεμος, ενώ ουσιαστικά δεν έχω ακούσει τίποτα από αυτά που λέγονται στα δύο κανάλια. Παρότι οι Κύπριοι έχουν το πρόβλημα φαίνεται πως έχουν την ικανότητα να συζητάνε με σαφήνεια, διαύγεια και κυρίως, χωρίς πανικό. Δεν ξέρω πως ακριβώς παρουσιάζουν τα γεγονότα τα κυπριακά ιδιωτικά κανάλια (σε σχέση με το ΡΙΚ), αλλά στα ελληνικά θαρρείς πως βασικός τους στόχος είναι η δημιουργία φόβου και πανικού. Το επόμενο πρωί κάνω το λάθος και βλέπω την εκπομπή του Γιώργου Αυτιά. Καμιά ...

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ. Το έντονο και επίμονο – πέρα από τα όρια του ‘καθώς πρέπει’ - «δικηγορίστικο» στυλ της στα τηλεοπτικά πάνελ δημιουργεί τον εκνευρισμό σε πολλούς τηλεθεατές. Ένας από αυτούς είμαι κι εγώ. Ωστόσο, αυτήν την περίοδο της κρίσης προσπαθώ να ‘σκοτώσω’ τον (ψευτο)καθωσπρεπισμό μου και να λυγίσω την αισθητική μου όπου χρειάζεται ώστε να δω την ουσία. Και η ουσία είναι πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατάφερε να φέρει προ των πολιτικών αλλά και των ποινικών τους ευθυνών δύο από τους βασικούς υπεύθυνους για την οικονομική καταστροφή της χώρας, τους πρώην Υπουργούς οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευ. Βενιζέλο. Με συνεχείς και ξεκάθαρες ερωτήσεις κατάφερε να εκθέσει την αλαζονεία των δύο πρώην Υπουργών που φαίνεται πως έχουν μάθει να μη δίνουν αναφορά σε κανέναν. Στην ουσία, όμως, στόχευσε σε πιθανές ποινικές ευθύνες των δύο, για τις οποίες τους ζήτησε να διευκρινίσουν τη θέση τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ερώτησης «σε ποιον στο γραφ...