ΡΙΚ Sat

Διαβάζω στο διαδίκτυο νέα για την Κύπρο, ενώ στο background στην τηλεόραση σε χαμηλή ένταση παίζουν οι ειδήσεις των 8 σε κάποιο ιδιωτικό κανάλι. Χωρίς προφανή λόγο φοβικά συναισθήματα αρχίζουν να με κατακλύζουν. Ο τόνος της φωνής των δημοσιογράφων και το συνεχές σφυροκόπημα αρνητικών δηλώσεων για το θέμα δημιουργούν το κλίμα. Το αλλάζω και τώρα ο δέκτης μου συνδέεται απευθείας με το επίκεντρο του προβλήματος. Λευκωσία. Το αφήνω στο ΡΙΚ Sat και συνεχίζω το διάβασμα των άρθρων στο internet. Σε λίγο αισθάνομαι πολύ πιο ήρεμος, ενώ ουσιαστικά δεν έχω ακούσει τίποτα από αυτά που λέγονται στα δύο κανάλια. Παρότι οι Κύπριοι έχουν το πρόβλημα φαίνεται πως έχουν την ικανότητα να συζητάνε με σαφήνεια, διαύγεια και κυρίως, χωρίς πανικό. Δεν ξέρω πως ακριβώς παρουσιάζουν τα γεγονότα τα κυπριακά ιδιωτικά κανάλια (σε σχέση με το ΡΙΚ), αλλά στα ελληνικά θαρρείς πως βασικός τους στόχος είναι η δημιουργία φόβου και πανικού.

Το επόμενο πρωί κάνω το λάθος και βλέπω την εκπομπή του Γιώργου Αυτιά. Καμιά φορά όταν θες να μάθεις νέα παρασύρεσαι, ή αυτή, τέλος πάντων, είναι η δικαιολογία μου. Ο Αυτιάς σιωπηλός. Η Δούρου προσπαθεί να πει μια κουβέντα για την Κύπρο και από δίπλα της ουρλιάζει ο Μαλέλης (ναι, αυτός που δείχνει στο κανάλι του όλη μέρα οπίσθια και εμπρόσθια απόρων και ευπόρων κορασίδων – είναι, λέει, ΔΗΜΑΡ), ενώ βρίσκει ευκαιρία και ο Βορίδης και τη διακόπτει όποτε κουράζεται ο άλλος. Το βάζω στο ΡΙΚ Sat. Εκεί βουλευτές διαφορετικών κομμάτων αναλύουν τις (διαμετρικά αντίθετες) απόψεις τους χωρίς να προσπαθεί να «φάει ο ένας το λαρύγγι του άλλου» και παρά το άμεσο μεγάλο πρόβλημα που έχει η χώρα τους. Στην Ελλάδα όσο περισσότερο (λεκτικά) τραμπούκος είσαι τόσο περισσότερες συμμετοχές σε πολιτικά πάνελ συζητήσεων έχεις. Δεν είναι τυχαίο που ο Άδωνις Γεωργιάδης συμμετέχει στα περισσότερα. Και φυσικά όταν ο τηλεθεατής εθιστεί στο λεκτικό τραμπουκισμό πολύ εύκολα θα αποδεχτεί τα χτυπήματα του κάθε Κασιδιάρη.

Έκλεισα την τηλεόραση κι ας έπαιζε στο ΡΙΚ Sat. Από αύριο θα βρουν στην Κύπρο μια (επίπονη) λύση. Κι εγώ θα έμενα πάλι με τους κάθε λογής μπουμπούκους. Οπότε, νέα από το διαδίκτυο και η TV μόνο για κανένα ντοκιμαντέρ ή καμιά καλή σειρά…

Χρήστος Γραμπόβας