Ελεύθερη και Δημοκρατική Ευρώπη;
Οι βομβαρδισμοί του Αφγανιστάν συνεχίζονται καθώς οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους ετοιμάζονται να εισβάλλουν πλέον και με χερσαιές δυνάμεις στην άτυχη χώρα μέλος του Ο.Η.Ε. (από το 1946). Καθώς, όμως τα μάτια όλου του κόσμου είναι στραμμένα στις τηλεοράσεις, οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης προωθούν διάφορα νέα μέτρα. Ένα από τα πιο σημαντικά είναι αυτό της κατάρτισης ενός ενιαίου πλαισίου δικαιοσύνης (πιθανόν με τη μορφή ενός Πανευρωπαϊκού Αντιτρομοκρατικού Νόμου) που θα δώσει τη δυνατότητα στις 15 χώρες να συνεργαστούν στενότερα στον αγώνα που η ‘Δύση’ υποστηρίζει πως έχει κυρήξει κατά της τρομοκρατίας. Αυτό συζήτησαν την Τετάρτη 17/10 οι υπουργοί Δικαιοσύνης της Ε.Ε. στην κοινή συνάντηση που είχαν με τους υπουργούς Οικονομικών της Ένωσης στο Λουξεμβούργο.
Σύμφωνα με τις προτάσεις που ακούστηκαν και υποστηρίχθηκαν από αρκετές χώρες σε αυτό το νέο πλαίσιο στον ορισμό της τρομοκρατίας θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η υποστήριξη και η υποκίνηση τρομοκρατικών πράξεων (Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 17/10). Σύμφωνα ωστόσο με την Αγγλοαμερικανική προπαγάνδα ο όρος ‘υποστήριξη’ θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε καταδικάζει την επίθεση κατά του Αφγανιστάν (Πρόεδρος Μπους: «Είτε είστε μαζί μας, ή με τους τρομοκράτες») και ως εκ τούτου για οποιονδήποτε συμμετέχει σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και εκφράζει αντιπολεμικές (ή αντιαμερικανικές) ιδέες, διαλύοντας την αρχή της ‘ελευθερίας του λόγου’. Επιπροσθέτως, ως ‘υποστήριξη’ θα θεωρείται και η δημοσιοποίηση των θέσεων τρομοκρατών, ή οποιουδήποτε ‘βαφτιστεί’ ως τέτοιος από τις αρχές, στον τύπο (στο Αθηναϊκό Έθνος, 18/10) διαλύοντας έτσι και την αρχή της ‘ελευθερίας του τύπου’. Τέλος, αξιόποινη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η γνώμη οποιουδήποτε που κατακρίνοντας την Αμερικάνικη πολιτική θεωρείται από τις αρχές πως ‘υποκινεί’ αντίδραση σε αυτή, άρα και τρομοκρατικές επιθέσεις. Τα παραπάνω αποκτούν εφιαλτικές διαστάσεις από το γεγονός πως το άλλο μέτρο που συζητείται είναι αυτό του ενιαίου πανευρωπαϊκού εντάλματος το οποίο αν τελικά τεθεί σε εφαρμογή θα δίνει τη δυνατότητα σε οποιαδήποτε χώρα να απαιτεί την έκδοση πολιτών άλλων χωρών χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου από τις τοπικές αρχές. Με άλλα λόγια σε ένα όχι τόσο εξωπραγματικό παράδειγμα, η Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσε να ζητήσει την έκδοση οποιουδήποτε Έλληνα πολίτη ο οποίος έχει ενδεχομένως αντιδράσει (με νόμιμο στην Ελλάδα τρόπο) κατά της Αγγλοαμερικανικής πολιτικής (άρα υποστηρίζει την τρομοκρατία σύμφωνα με τις Η.Π.Α.-Μ. Βρετανία) και η Ελλάδα θα είναι αναγκασμένη να τον παραδώσει χωρίς αντιρρήσεις.
Δύο θέματα προκύπτουν από τα προαναφερθέντα. Το πρώτο αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον της. Το γεγονός και μόνο πως υπάρχουν τέτοιες προτάσεις από υπουργούς χωρών μελών δείχνει αν μη τι άλλο πως δεν έχουμε όλοι στην Ένωση το ίδιο όραμα για μια Δημοκρατική και Ελεύθερη Ευρώπη και πως θα πρέπει είτε κάποια πράγματα να αλλάξουν ή να σκεφτούμε ως χώρα το μέλλον μας σε έναν τέτοιο οργανισμό. Το δεύτερο αφορά την Ελληνική κυβέρνηση και την εθνική μας κυριαρχία. Προς τιμήν του ο κ. Σταθόπουλος έφερε αντιρρήσεις σε όλα τα παραπάνω εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους αυτά τα μέτρα δεν πρέπει να υιοθετηθούν παρουσιάζοντας και εναλλακτικές προτάσεις. Ωστόσο, η τελική απόφαση θα παρθεί το Δεκέμβριο. Είναι έτοιμη η Ελληνική κυβέρνηση να θέσει βέτο στην περίπτωση που η παραπάνω προτάσεις προωθηθούν, ή θα τις αποδεχτούμε συρόμενοι από τις ‘ισχυρές’ χώρες απεμπολόντας την εθνική μας κυριαρχία και διακυνδινεύοντας την μελλοντική ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών;
Χρήστος Γραμπόβας
18 / 10 / 2001
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Έθνος» της Φλώρινας
Σύμφωνα με τις προτάσεις που ακούστηκαν και υποστηρίχθηκαν από αρκετές χώρες σε αυτό το νέο πλαίσιο στον ορισμό της τρομοκρατίας θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η υποστήριξη και η υποκίνηση τρομοκρατικών πράξεων (Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 17/10). Σύμφωνα ωστόσο με την Αγγλοαμερικανική προπαγάνδα ο όρος ‘υποστήριξη’ θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε καταδικάζει την επίθεση κατά του Αφγανιστάν (Πρόεδρος Μπους: «Είτε είστε μαζί μας, ή με τους τρομοκράτες») και ως εκ τούτου για οποιονδήποτε συμμετέχει σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και εκφράζει αντιπολεμικές (ή αντιαμερικανικές) ιδέες, διαλύοντας την αρχή της ‘ελευθερίας του λόγου’. Επιπροσθέτως, ως ‘υποστήριξη’ θα θεωρείται και η δημοσιοποίηση των θέσεων τρομοκρατών, ή οποιουδήποτε ‘βαφτιστεί’ ως τέτοιος από τις αρχές, στον τύπο (στο Αθηναϊκό Έθνος, 18/10) διαλύοντας έτσι και την αρχή της ‘ελευθερίας του τύπου’. Τέλος, αξιόποινη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η γνώμη οποιουδήποτε που κατακρίνοντας την Αμερικάνικη πολιτική θεωρείται από τις αρχές πως ‘υποκινεί’ αντίδραση σε αυτή, άρα και τρομοκρατικές επιθέσεις. Τα παραπάνω αποκτούν εφιαλτικές διαστάσεις από το γεγονός πως το άλλο μέτρο που συζητείται είναι αυτό του ενιαίου πανευρωπαϊκού εντάλματος το οποίο αν τελικά τεθεί σε εφαρμογή θα δίνει τη δυνατότητα σε οποιαδήποτε χώρα να απαιτεί την έκδοση πολιτών άλλων χωρών χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου από τις τοπικές αρχές. Με άλλα λόγια σε ένα όχι τόσο εξωπραγματικό παράδειγμα, η Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσε να ζητήσει την έκδοση οποιουδήποτε Έλληνα πολίτη ο οποίος έχει ενδεχομένως αντιδράσει (με νόμιμο στην Ελλάδα τρόπο) κατά της Αγγλοαμερικανικής πολιτικής (άρα υποστηρίζει την τρομοκρατία σύμφωνα με τις Η.Π.Α.-Μ. Βρετανία) και η Ελλάδα θα είναι αναγκασμένη να τον παραδώσει χωρίς αντιρρήσεις.
Δύο θέματα προκύπτουν από τα προαναφερθέντα. Το πρώτο αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον της. Το γεγονός και μόνο πως υπάρχουν τέτοιες προτάσεις από υπουργούς χωρών μελών δείχνει αν μη τι άλλο πως δεν έχουμε όλοι στην Ένωση το ίδιο όραμα για μια Δημοκρατική και Ελεύθερη Ευρώπη και πως θα πρέπει είτε κάποια πράγματα να αλλάξουν ή να σκεφτούμε ως χώρα το μέλλον μας σε έναν τέτοιο οργανισμό. Το δεύτερο αφορά την Ελληνική κυβέρνηση και την εθνική μας κυριαρχία. Προς τιμήν του ο κ. Σταθόπουλος έφερε αντιρρήσεις σε όλα τα παραπάνω εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους αυτά τα μέτρα δεν πρέπει να υιοθετηθούν παρουσιάζοντας και εναλλακτικές προτάσεις. Ωστόσο, η τελική απόφαση θα παρθεί το Δεκέμβριο. Είναι έτοιμη η Ελληνική κυβέρνηση να θέσει βέτο στην περίπτωση που η παραπάνω προτάσεις προωθηθούν, ή θα τις αποδεχτούμε συρόμενοι από τις ‘ισχυρές’ χώρες απεμπολόντας την εθνική μας κυριαρχία και διακυνδινεύοντας την μελλοντική ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών;
Χρήστος Γραμπόβας
18 / 10 / 2001
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Έθνος» της Φλώρινας
Σχόλια